1987

mr H.J.Chr. Houben

Toen op 6 juli 1987 het overlijden van pater Sangers bekend werd, trof dit droe- ve bericht niet alleen zijn naasten en ons, leden van Amici Insulae, de vereni- ging waarvan hij mede-oprichter en be- stuurslid was, maar ook talloze anderen want in wijde omtrek genoot hij een grote populariteit.

Het leek onvoorstelbaar: daags tevoren was hij nog de hele dag in alle opgewektheid aanwezig geweest op het Oud-Limburgs Schuttersfeest te Kinrooi, na er het openingsgebed te hebben uitge- sproken.
In 1915 werd hij te Stevensweert geboren. Na als kruisheer te zijn geprofest, tot priester te zijn gewijd en cum laude de graad van licentiaat in de geschiedkun- dige wetenschappen te hebben behaald, doceerde hij van 1946 tot 1973 algemene geschiedenis aan het kruisherencollege te Maaseik, waar hij een geliefd docent was.

Als historicus ging zijn bijzondere be- langstelling uit naar het culturele erf- goed van de streek, te weten dat van de PaterSangers beide Limburgse gewesten.
Door publica- ties, lezingen en voordrachten, dat al- les in een taal die ieder verstond, zocht hij zijn kennis onder een breed publiek uit te dragen.

Zijn blijmoedige en ongedwongen kijk op het leven sprak allerlei mensen aan en beurde hen op, meer dan hij zal hebben vermoed. Hij was graag onder de mensen en het liefste nog daar, waar spon- taan en direct werd geleefd. Daarom hadden de woonwagenbewoners van Siemkensheuvel zo'n grote plaats in zijn hart. Hij toonde dit door zich voor de verbetering van hun levensomstandigheden te blijven inzetten. Hij was echter beslist geen pater die "nee" tegen het leven zie, integendeel hij genoot ervan. Carnaval was in zijn ogen een echt volksfeest: "uitgedost als een ander, potsierlijk je zelf
zijn", dat was een levensstijl naar zijn hart. Dat geven hem beter afging dan nemen, dat zullen zijn vele gasten volmondig beamen. Als gastheer in zijn klooster, daar was hij op zijn best. Dan borrelde de humor recht uit zijn hart, dan was een
fles wijn in zijn hand snel ontkurkt en bleef hij maar schenkend rondgaan. Ja, hij was een kloosterling, die het bruisende leven liefhad. Hij ging met zijn tijd mee, doch het met tradities be-
 laden verleden bleef hem vergezellen.

Van alles wat hij schreef is, zeker in onze streek, het met de historicus Simonis geschreven boekwerk "Er ligt een eiland in de Maas", het meest bekend geworden. De beslotenheid waarin Stevensweert en Ohê en Laak eeuwen lang hebben verkeerd, kon niet beter dan met die titel worden getypeerd. Ook de naam van onze vereniging werd door die titel ingegeven.

Zoals eens de Hompesche molen, zijn ouderlijk huis, het midden van ons eiland monumentaal ging markeren, zo werd later pater Sangers de vraagbaak van hen die zich naar het geestelijk erf- goed van dat eiland wilden oriënteren.
Zijn openhartige wijze van spreken met warme, ietwat schorre stem, had iets vertrouwenwekkends. Met zijn rondborstige humor en brede lach kon hij spanningen breken en zelfs tegenstanders voor zich innemen.
Wanneer hij in het hem zo vertrouwde eigen dialect sprak, kreeg zijn stem de klank van die "een's zangers" en vloeiden zijn woorden welluidend in elkaar over. Zo althans klinken zijn onvergetelijke radiopraatjes, een mengeling van humor en godsdienstigheid, in mijn oren na~ Tot en met !Zijn laatste dag heeft hij van het leven mogen genieten om vervolgens ongemerkt voor goed in te slapen.
Toen hij zeventig jaar werd, kreeg hij van zijn vrienden een gedenkboek, dat zij schertsenderwijs "Pater Sangers op losse schroeven" tot titel hadden gegeven. Dat één zo'n losse schroef een levensgevaarlijk risico kan inhouden, daar zal toen wel niemand aan hebben gedacht. Is het toeval dat juist hém een ocrenschijnlijk klein inwendig mankement het leven heeft gekost?
 
Met hem is een groot Limburger heen gegaan die zich voor de beide Limburgen zeer verdienstelijk heeft gemaakt.
Hij werd daarvoor vele malen onderscheiden.

Een deel van zijn inzet betrof onze vereninging.
We Kunnen daar trots op zijn en zullen hem in dankbare herinnering blijven gedenken.

Moge hem thans de rust ten deel vallen waarvoor hij hier
op aarde nooit de tijd heeft gehad.

mr H.J.Chr. Houben, voorzitter Amici Insulae.