2010

Tijdens de ledenvergadering op 22 mei 2010 namen we afscheid van voorzitter Bert Mooren. De nieuwe voorzitter, Hans Richter, sprak de scheidende voorzitter toe met de volgende woorden:

Beste Bert,
In het begin van mijn toespraak mag ik nog in herinnering brengen het fantastische jubileumfeest dat onze vereniging Amici Insulae en de Stichting Streekmuseum Stevensweert / Ohé en Laak in 2008 gevierd hebben bij gelegenheid van hun beider 25-jarig bestaansfeest. Ongetwijfeld voor u een bijzondere gebeurtenis.
In zijn voorwoord in het Jaarboek 1983 schreef de toenmalige voorzitter mr. Rob Houben (en dit is best de moeite waard om eens te vermelden):
Het verschijnen in 1955 van het boek Er ligt een eiland in de Maas; het doen herleven van een aantal hoofdpersonen in de historische optocht bij de viering van het zevende eeuwfeest van Stevensweert als parochie in 1966; het totstandkomen van een aantal spectaculaire verbouwingen waaronder die van het Geutje en van een aantal vervallen panden in Stevensweert en de renovatie van het stratenplan in Stevensweert waren omstandigheden welke ertoe hebben bijgedragen dat de bewoners van het eiland in de Maas zozeer vertrouwd zijn geworden met het verleden van hun streek dat de oprichting van een daaraan gewijd museum en van een vereniging welke zich daarmee bezig houdt rechtvaardigt. De stijging van het ledenaantal vormt daarvan het beste bewijs, aldus mr. Rob Houben in 1983.
Gelijktijdig bij de oprichting van het streekmuseum werd het plan geopperd om een vereniging van vrienden op te richten. U was een van de medeoprichters.
De vereniging kreeg de naam De Vrienden van het Eiland in de Maas ofwel Amici Insulae.
De vereniging moest toegankelijk zijn voor iedereen en vooral laagdrempelig, dat door een lage contributie werd bewerkstelligd. Toetreding als lid mocht niet belemmerd worden door een al te hoge contributie. De vereniging heeft sinds de oprichting slechts een enkele keer besloten tot een contributieverhoging. U stemde daar schoorvoetend mee in omdat u bang was dat een contributieverhoging leden zou gaan kosten of een belemmering zou gaan vormen om lid te worden.
Vanaf 1983 trekken Amici Insulae en de Stichting Streekmuseum gezamenlijk op.
Er werd statutair een unieke constructie vastgelegd, namelijk dat ⅓ van de contributie van de leden ten goede kwam aan het streekmuseum.
Dat de vereniging een goede toekomst tegemoet zou gaan, stond nog in de sterren. Maar …… zonder ook maar een jaarvergadering te hebben belegd en zonder dat er ook maar één jaarboek verscheen, meldden zich 191 leden, zijnde het ledenaantal per 31-12-1983. In oktober 1984 telde de vereniging 283 leden. In zijn voorwoord in het Jaarboek 1983 schreef voorzitter Rob Houben eveneens: Het verleden van Stevensweert en Ohé en Laak mag zich in een gestaag toenemende belangstelling verheugen. Dat de vereniging in de jaren hierna, zou uitgroeien tot een vereniging van 524 leden eind 2009 had niemand kunnen vermoeden. De conclusie die men zou kunnen trekken, is, dat alle leden zich kunnen vinden in de historie van het Eiland in de Maas. Volgens de laatste stand van zaken staat per 22 mei 2010 de teller op: 534 leden.
Uw bestuursfuncties vanaf 1983 zagen er als volgt uit:
1983 - 1989: vice-voorzitter onder het voorzitterschap van de heer Rob Houben
1990 - 1991: vice-voorzitter onder het voorzitterschap van de heer Sef Smeets.
1992 - 1993: waarnemend voorzitter
1994 - 2010: voorzitter
Voordat u tot burgemeester in Stevensweert benoemd werd, waren er al enkele historische en karakteristieke panden in Stevensweert afgebroken onder het motto: het is oud, breek maar af.
U bekeek echter Stevensweert en het eiland in de Maas met andere ogen. U maakte een einde aan een afbreektijdperk. Er brak een tijd aan van opknappen en restaureren.
U kwam, u zag en u overwon. U maakte duidelijk dat het de moeite meer dan waard was Stevensweert een face-lift te geven. Dat dit veel geld zou gaan kosten, was u duidelijk. Maar u ging er helemaal voor. U kaapte miljoenen guldens weg voor de neus van grotere plaatsen, die het nakijken hadden. U pakte voortvarend de rehabilitatie, de herwaardering van de oude kern aan.
Als u daarover vertelt, twinkelen uw ogen en krijgt u binnenpretjes. U kijkt met veel genoegdoening op die periode terug.
Waar u ook naar toe trok, het contact met en de liefde voor het Eiland in de Maas, met de kernen Stevensweert en Ohé en Laak, bleef u houden.
De afstand Noord-Limburg – Eiland in de Maas was geen enkel probleem. Voor u had de aanleg van de A73 eerder gerealiseerd mogen worden. Terugkerend naar uw Eiland keek u nog steeds met voldoening naar datgene wat onder u als burgemeester werd gerealiseerd.
De twee herindelingen baarden u zorgen. U vroeg zich af hoe de nieuwe gemeenten met dit historisch erfgoed zouden omgaan.
Aan hun is de taak om het erfgoed van het Eiland in de Maas te waarderen en te consolideren.
U geeft ons ook een boodschap mee en dat is: houdt de vinger aan de pols en blijf alert op ongewenste ontwikkelingen, die het historisch karakter van met name Stevensweert aantasten.
De doelstelling van de vereniging is statutair vastgelegd en is hier duidelijk in. In Artikel 2, lid 1 staat o.a. :
De vereniging heeft ten doel het bevorderen van de belangstelling voor het karakter, de cultuur en de geschiedenis van de gemeenten Stevensweert en Ohé en Laak.
Onder lid 2a staat beschreven dat zij dit doel in hoofdzaak tracht te bereiken door het aanmoedigen en steunen van werkzaamheden op het gebied van de geschiedenis, de monumentenzorg, het woon- en leefklimaat alsmede de toekomstige ontwikkeling.
Naast hoogtepunten hebt u ook ongetwijfeld dieptepunten meegemaakt. In de beginjaren waren het voornamelijk de toenemende ontgrindingen rondom Stevensweert en Ohé en Laak, waardoor kritisch naar de vereniging werd gekeken.
Het bestuur was en is van mening dat men zich verre van politiek moet houden.
Een van de hoogtepunten is ongetwijfeld de verwezenlijking van een droom, waarvan de plannen dateren uit de jaren tachtig van de vorige eeuw: de reconstructie van een gedeelte van de vestingwerken. Binnen niet al te lange tijd zullen de werkzaamheden afgerond worden.
In de toekomst kunnen alle gasten die Stevensweert bezoeken zichzelf ter plekke overtuigen hoe uniek de vestingwerken zijn.
Met eenzelfde voortvarendheid, die u aan de dag legde bij de rehabilitatie van de oude kern van Stevensweert, zo leidde u ook de vergaderingen.
U had in aanloop naar het jubileumjaar 2008 al te kennen gegeven tussentijds uw bestuursfunctie en daarmee samenhangend het voorzitterschap te willen neerleggen. Uw leeftijd begon een rol te spelen. Om in de functie van voorzitter te voorzien, zou ons nog de nodige kopzorgen baren. Binnen het bestuur ambieerde niemand deze functie en de pogingen om een voorzitter te zoeken liepen op niets uit. Maar u liet de vereniging niet in de steek en wij hebben u nog twee jaar aan boord weten te houden, hetgeen wij bijzonder weten te waarderen.
Op de bestuursvergadering van februari 2010 steeg eindelijk witte rook op. Niet dat een nieuwe paus gekozen was, maar een kandidaat voor de functie van voorzitter diende zich aan. U slaakte een zucht van verlichting en ik kan me indenken dat u terug in Venlo eenzelfde zucht liet horen toen u uw echtgenote hiervan op de hoogte bracht. Er viel een last van uw schouders.
Toen u tijdens deze bewuste vergadering mijn leeftijd vernam, merkte u op dat ik als voorzitter nog jaren mee kan. We moeten nu verder zonder u. U hebt echter toegezegd dat we voor advies en hulp bij u mogen aankloppen. Dit tekent u en dat waarderen wij ten zeerste.
Na 27 jaren neemt u afscheid – echter niet als lid van de vereniging - en daar past een afscheidscadeau bij. We hadden vele ideeën, maar het ene idee werd door een ander idee ingehaald. Tenslotte hebben wij voor u het volgende bedacht.
Als herinnering aan uw voorzitterschap van 1994 tot 2010 willen wij u deze antieke koperen voorzittershamer overhandigen.
Als voorzitter hebt u de vereniging altijd waardig uitgedragen. U was de vereniging en u ging ervoor. Ten bate van de vereniging hebt u uw netwerk ingezet, een netwerk dat u in jaren hebt opgebouwd. U wist wie u moest benaderen. De lijnen om contacten te leggen waren kort. De vereniging heeft hiervan mogen meeprofiteren. Het zijn uiteindelijk verdiensten die ten goede kwamen aan de vereniging. Daarom is het mij een eer en een genoegen u mee te delen dat het bestuur u vanwege deze bijzondere verdiensten tot ere-bestuurslid benoemt en dit willen wij onderstrepen met het aanbieden van het bronzen beeldje, voorstellende Jan van Steffeswert.
Wij danken ook uw echtgenote die het toch maar mogelijk maakte dat u uw verenigingswerk op het eiland in de Maas kon blijven uitoefenen. De steun van het thuisfront is daarbij onontbeerlijk.
Dit willen wij onderstrepen met het aanbieden van een boeket bloemen.
============================