2010

4 MEI 2010: DODENHERDENKING OP DE DAM IN AMSTERDAM

Familie Cloosen-van Ool

In februari 2010 kregen we een telefoontje van het “Nationaal Comité 4 en 5 mei” met de vraag of we bereid waren een krans te leggen op 4 mei bij het Nationaal Monument op de Dam. Wij waren zeer verbaasd en konden dit ook niet direct begrijpen. Na enige uitleg van hun kant en aarzeling van onze kant, vroegen we toch of we eerst mochten overleggen. We kregen een uurtje de tijd. Na onderling overleg besloten we om ja te zeggen. Het was voor ons een hele eer. We mochten ieder een begeleider meenemen. Voor ons waren dat natuurlijk onze dochters Mariëlle en Petra. Op 15 april kregen we de officiële uitnodiging en het draaiboek toegestuurd.
Op 4 mei vertrokken we rond 10.00 uur met de trein naar Amsterdam. We werden om 15.30 uur verwacht in Hotel Krasnapolsky. Nadat we met het Nationaal Comité 4 en 5 mei en de overige kransleggers kennis hadden gemaakt, gingen we oefenen in het hotel en om 17.00 uur bij het Monument op de Dam. Dat stroomde toen al langzaam vol. Hierna kregen we een heerlijke lunch aangeboden.
Om 18.00 uur gingen we met de ceremoniemeester naar de Nieuwe Kerk. Hier was voor ons een mooi plaatsje gereserveerd. De herdenkingsdienst was zeer indrukwekkend. We zaten vlak naast de koninklijke familie. Om 19.30 uur ging de stoet langzaam naar de gereserveerde plaatsen op de Dam. We begonnen ons net wat op ons gemak te voelen. Maar dat was niet voor lang want waar je ook keek, je zag overal op de hoge gebouwen een scherpschutter zitten.
De Koningin en Prins Willem Alexander legden de eerste krans. Daarna was er twee minuten stilte. Vóór die tijd verstreken was, begon er iemand heel hard te schreeuwen. Het was angstaanjagend. De menigte raakte compleet in paniek (er waren ruim 25.000 mensen op de Dam). Hekken vlogen om, kinderen werden omver gelopen. Een complete chaos! “Een bom, een bom”, werd er geroepen. We schrokken erg en zochten ons heil achter het monument. De koningin werd haastig weggevoerd naar een veilige plek, ook Willem Alexander en Maxima. De omroeper vertelde dat er iemand “onwel” was geworden. We waren versteld hoe vlug dat alles was hersteld. De koningin kwam fier naar haar standplaats terug. Na een bemoedigend schouderklopje van Willem Alexander aan zijn moeder werd de ceremonie hervat. Het Wilhelmus werd gespeeld en Luc Steffelmans uit Maastricht las het gedicht “Dichter bij 4 mei” voor.

Toen was het onze beurt. We mochten een krans leggen voor alle burgerslachtoffers uit Europa die in de oorlog waren omgekomen. Wat ons betreft waren dat uit de familie van Thom twee broertjes (12 en 4 jaar) en een zusje (10 jaar) en uit de familie van Anny de moeder (45 jaar). Met knikkende knieën stonden we op en liepen richting koningin die we met een korte knik begroetten. Zij knikte ons bemoedigend toe. We kregen toen de krans door de scouts aangereikt en vervolgens bevestigden wij hem op de daarvoor aangewezen plaats. Heel emotioneel! Er werden nog meer kransen gelegd, o.a. door de heer Jules Schelvis, 89 jaar en een van de achttien overlevenden van Sobibor.

Na afloop van het defilé was er nog een gezellig samenzijn in het gebouw van “De Industriële Groote Club” aan de Dam. Het gesprek was “de damschreeuwer”. Onder het genot van een hapje en een drankje namen we afscheid van een wel heel bewogen en emotionele dag, waar we nog vaak aan terug zullen denken.
In de voorbereiding van onze gang naar de Dam, besloten we met onze dochters om iets mee te nemen voor Hare Majesteit de koningin in verband met haar 30-jarig regeringsjubileum. We kozen voor het boek “Stevensweert, vesting aan de Maas”, dat ons door de schrijver Har Rutten beschikbaar was gesteld. Dit is door de voorzitster van het Nationaal Comité 4 en 5 mei aan de koningin overhandigd! We kregen enige tijd later een koninklijke dankbrief.